Ugledni protojerej stavrofor Dušan Kolundžić prestavio se u Gospodu u bolnici u Nirnbergu 29. aprila 2020. godine u 13 časova.
Dušan Kolundžić je rođen u selu Bučje, opština Pakrac, od oca Mirka, bojadisara, i majke Milije, domaćice, 1. juna 1938. godine. Osnovnu školu je završio u Pakracu 1952. g. i tada se upisao u Bogosloviju Svetog Save u manstiru Rakovici, kod Beograda. Po završetku Bogoslovije upisao se 1957. g. na Bogoslovski, a 1959. godine i na Filosofski fakultet, Odsek za Istoriju umetnosti, a završio ih je 1963, odnosno 1965. godine.
1. aprila 1966. godine zapošljava se u Patrijaršijskoj upravnoj kancelariji i radi na poslovima u Beogradu i Patrijaršijskom dobru u Dalju. Od školske 1967/68. g. postaje suplent, a od 1971. profesor praktične grupe bogoslovsih predmeta u Sremskim Karlovcima. Kao profesor Bogoslovije sarađivao je u gotovo svim crkvenim listovima, a objavio je i knjigu „Vera i molitva“, kao i dva pomoćna udžbenika iz Liturgike: „Hrišćanska umetnost“ i „Praznična bogosluženja“. Na poziv episkopa Lavrentija, odlazi avgusta 1974. godine u Diseldorf, gde obavlja dužnost sekretara Epahije zapadnoevropske, korektora Eparhijske štamparije i urednika eparhijskih izdanja. Godine 1975. pokreće i uređuje eparhijski list CRKVA, koji i danas izlazi, u tiražu od 12.000 primeraka. Sa episkopom Lavrentijem počeo je izdavanje sabranih dela Vladike Nikolaja. Za đakona je rukopoložen na praznik sabora Srba Svetitelja u Štutgartu, a za prezvitera na dan Prepodobne matere Paraskeve u Darmštatu 1974. godine.
Marta 1977. g. prelazi na parohiju u Nirnberg, gde će ostati sve do penzionisanja, juna 2004. godine. Kao paroh u Nirnbergu počeo je da piše i umnožava Parohijsko pismo, koje je osam puta godišnje slao svim svojim parohijanima. Ukupno je vernicima poslao 184 pisma, koje je kasnije, tematski, sabrao u dve knjige od po 300 stranica, pa i njih poslao na oko 1200 adresa parohijana. Za ovaj jedinstven način opštenja sa vernicima, a i zbog izuzetne sadržajnosti Pisama, primljen je 2002. godine u Udruženje književnika Srbije.
Pokrenio je i ediciju „Mala religiozna biblioteka“, u kojoj su, u više od 100.000 primareka, štampane knjižice: „Narod Božji“ (Stari zavet), „Život Gospoda Isusa Hrista“, „Čuda Gospoda Isusa Hrista“, „Objašnjenje Svete liturgije“, „Odgovaranja na Svetoj litrugiji i Čin izobraziteljne“, „Upokoj, Gospode, u veri počivše“ (Čitulja), „O Krsnoj slavi“, „Koji se u Hrista krstiste – u Hrista se obukoste“ (priručnik za roditelje, kumove i odrasle katihumene). Štampao je i ilustrovani priručnik za veronauku „Život Gospoda Isusa Hrista“ i „Bogosluženje Pravoslavne crkve“. Objavio je starozavetnu knjigu „O Jovu“, kao i „Jevanđelje po Luki“, povodom godine Biblije 2003. godine. Obradio je, kao slavske čestitke, 85 Krsnih slava, sa žitijama Svetih i slavskim obeležjima.
Od školske 1977/78. pa do 1992/93. g. predavao je Veronauku, u devetogodišnjoj osnovnoj, tzv. „Jugoslovenskoj“ školi u Nirnbergu nekad i po 26 časova nedeljno, bez ikakve materijalne naknade i pored svih parohijskih obaveza, na terenu prečnika 300 km i šest bogoslužbenih mesta. Za Osnovnu školu i Realnu gimnaziju načinio je program verske nastave, koji je odobrilo Ministarstvo za prosvetu i kult u Minhenu.
Godine 1981. odlikovan je činom protojereja, 1982. je postavljen za arhijerejskog namesnika za Južnu Nemačku (na kojoj dužnosti je ostao do penzionisanja), a 1999. g. odlikovan je pravom nošenja naprsnog krsta. Sa vernicima nirnberške parohije kupio je crkvu u Nirnbergu i adaptirao za pravoslavna bogoslouženja (ikonostas, tronovi, stasije, vitraži na prozorima), a tronosana je 1999. godine.
Posle penzionisanja 2004. godine živi u slavonskom selu Bijelo Brdo kod Osijeka, Eparhija osečkopoljska i baranjska. Redovno služi u toj, kao i susednim eparhijama, propoveda i drži predavanja na razne teme, uređuje i vodi svakodnevnu emisiju na Radio Borovu i priprema poklonike za manastir Hilandar. Trenutno je završio Prvi šematizam Eparhije osečkopoljske i baranjske.
Sa suprugom Katicom ima dva sina: Mirka, menadžera u Beču, i Radomira, sveštenika u Eparhiji diseldorfskoj i nemačkoj.
Gospod je u 2018. godini obdario porodicu Dušana Kolundžića sa dva značajna jubileja: 80 godina od rođenja protojereja-stavrofora Dušana (1. jun 1938.) i 50 godina od njegovog venčanja sa Katicom, rođenom Miletić u Sremskim Karlovcima (30. septembar 1968.). Tim povodom su sinovi Mirko i protojerej Radomir organizovali okupljanje porodice, srodnika i prijatelja, školskih drugova, učenika i nirnberških parohijana u Sremskim Karlovcima 7. avgusta 2018. godine, na praznik Uspenja Svete Ane. Pozivu se odazvalo oko 80 gostiju iz Nemačke, Hrvatske, Srbije…
Svetu Liturgiju, po blagoslovu Preosvećenog Episkopa sremskog Vasilija, u Sabornom hramu Svetog oca Nikolaja služili su: protojereji-stvarofori Dušan Kolundžić i Radoslav Živanov; protojereji Stojan Bilić, Jovan Milanović (starešina hrama), Nebojša Topolić i Radomir Kolundžić. Veliku i sugubu jekteniju, sa blagodarstvenim prozbama, izgovarao je otac Jovan. Veliko oduševljenje prisutnima priredio je Dragan Jocković, bivši učenik Bogoslovije, solo pevanjem Molitve Gospodnje, Očenaša, koju je i kao đak redovno pevao na nedeljnoj Svetoj liturgiji, a sada je doputovao iz Hong Honga da izrazi poštovanje prema svome profesoru.
Zbog sadašnje pandemije poč. prota Dušan biće sahranjen u Nirnbergu.
Povezana vest: Jubileji protojereja-stavrofora Dušana Kolundžića
Upokoj, Gospode, dušu vernog sluge svoga Dušana!
Izvor: spc.rs